Przyczyna grzechu

Gość

Nurtuje mnie jedno pytanie: Czy człowiek , który został wychowany w środowisku, które za coś normalnego uważało bycie złym( pokazywało złe wzorce postępowania) może być dobry i sam z siebie zmienić postępowanie?Nie mówię tutaj o wpływie innej osoby na jego życie. Zostaliśmy przecież stworzeni jako dobrzy z natury- Jakie jest wasze zdanie na ten temat??

Gość

Gość

No na spotkaniu w naszej grupie wywiodł się ten wątek zostałam skrytykowana przez Ziute która powiedziałą że to jest mało możliwe, ja jednak uważam że jest to możliwe bo człowieki jeśli chce być dobry to bez wzgledu na wszystko powinno mu sie to udać Smile

Gość

Jasne że człowiek z natury jest dobry, ale jeśli podawane sa mu jedynie negatywane wzorce (osobiście nie wierze istnienie takiej sytuacji ) to nie bedzie miał punktu odniesienia i wiedzy czym bedzie zło, a czym bedzie dobro. Bunt i krytyka polega natym, że znajduje sie inny punkt widzenia i punkt odniesienia (na podstawie którego możemy krytykować), ale w momencie, gdy tego "dobrego" punktu nie ma w myśleniu tego człowieka to do czego ma sie odnieść? - to jest całkiem ślepa uliczka i nie prowadzi do takich wniosków, z których moglibysmy coś wynieść dla siebie - bo żyjemy w takich komfortowych warunkach, że możemy swobodnie wybierac pomiędzy dobrem a złem. W momencie, gdyby człowiek nie miałby tego wyboru nie mógłby swiadomie wybierać zła odrzucając dobro - wtedy nie popełniałby grzechu(a napewno ciezkiego) -bo juz z definicji wynika że grzech to zło świadomie wybrane. A to czy człowiekowi powinno sie coś udać czy nie powinno, to juz zostawmy Wyższej Instancji - w końcu to On nam pomaga sie wygrzebać z bagna grzechu- jeśli oczywiście uświadomimy sobie to bagno i czy wogóle chcemy się wygrzebywać z niego.

Gość

Kościotrup

Dobro i zło. Pojęcia względne tak jak wszystko, zależy jak na to patrzeć.
Dla jednego jakaś sytuacja jest dobrem, bo jemu jest dobrze, ale dla drugiego, który niestety jest poszkodowany, jest to zło. Np. złodziej (może głupi przykład) - dla niego dobrem jest, że coś ukradnie (w końcu wychował się w takim otoczeniu, które żyło z kradzieży, więc jest to 'chleb powszedni'), a dla osoby okradzionej to zło.

Gość

Kościotrup

Ehh, właśnie potrzebne jest spojrzenie nie tylko przez pryzmat chrześcijaństwa, a taki Islamista to co?? On sie wysadzi i myśli że to dobro, bo idzie do raju

Gość

A propos islamistów a raczej muzułmanów. Główny nurt islamu jak najbardziej potępia ataki samobójcze i bynajmniej nie obiecuje tym nieszczęśnikom raju. W tym wypadku jest to kwestia ekstremizmu - odstąpienia od prawdziwej wiary w imię jakiejś wydumanej idei. Innymi słowy wysadzający się muzułmanin wcale nie działa w duchu isalmu a jest jedynie ofiarą demagogicznych (zwodniczych) zabiegów kogoś , kto podaje się za auturytet i obiecuje raj tylko po to, by skołowanego człeka wykorzystać dla własnych celów. Wysadzanie się zatem nie jest wcale dobrem w świetle islamu. Koran mówi:"Nie zabijajcie samych siebie".

Gość

Kościotrup

Gość

Imię nie jest sprawą najważniejszą. Jeśli człowiek szuka Boga, stara się przestrzegać Jego nakazów, słucha Jego rad to nie ma znaczenia jak Go nazwie. To nic nie zmienia. Człowiek nadając różne imiona Bogu nie może zmienić Jego natury. Bóg pozostaje Ten Sam. Podobnie czyż człowiek będzie kimś innym gdy kumpel nazwie go "Jankiem" a matka "synem"? To wciąż ta sama osoba!
A odnosząc się do kwestii nazewnictwa - arabskie "Allah" oznacza Boga w ogóle a nie tylko Boga muzułmańskiego. W przekładach Pisma św. na język arabski słowa "Allah" używa się dla nazwania Boga chrześcijańskiego czyli Boga - Jahwe.